موزه زمان
مرکز فرهنگی موزه زمان با مجموعه‌ای ارزشمند از ابزارهای زمان‌سنجی، تاریخ گذشته بر لحظه لحظه زندگی بشریت را روایت می‌کند؛ جایی که ذهن هر بازدیدکننده‌ای را به چالش می‌کشاند.
ولی آنچه در جای‌جای این مرکز زیبا، چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌کند، نمایشی بی‌همتا از هنر و آبادگری ایرانی که دستاورد بیش از 12 سال کوشش هنرمندان و استادان چیره‌دست است.
گچ‌بری‌های بی‌همتا با طرح‌های اسلیمی همچون شاخه‌هایی از برگ و گل رویده بر جسم و جان بنا، آجرکاری و مقرنس‌کاری‌هایی که آراستگی هنر ایرانی را به رخ می‌کشد؛ معرق‌کاری‌های نقش بسته بر دیوارها، هم‌نشینی تکه‌های کاشی رنگی در کنار هم و همچنین گره چینی‌های بکار رفته در پنجره‌ها و درهای این بنا، بازتابی از هندسه درهم‌تنیده شیشه و چوب و رنگ، خود گواهی است بردمیدن هنـر باشکوه هنرمندان ایـرانی در کالبد زمان.
ساختمان این مرکز با حدود 700 متر مربع زیر بنا در پهنه‌ای با گستره حدود 5000 متر مربع واقع‌شده است. این بنا با نزدیک به 80 سال قدمت در زمان گذشته از خشت و گل ساخته‌شده بود و اسکلتی چوبی داشت ولی پس از چندی موردبازسازی قرار گرفت و به‌صورت اسکلت آهنی درآمد و دگرگونی‌هایی نیز در درون بنا صورت پذیرفت. گفتنی ست که پیشینه این باغ روزگار قاجاریان برمی‌گردد.
مهندس ابتکار، مهندس مشاور ساختمان بود و استاد کاشی و حاج رمضان عباسیان نیز به‌عنوان سازنده در این بنا مشغول به کار بودند. سپس در سال 1345 ه.ش از حاج عبدالکریم نوید تهرانی جهت انجام گچ‌بری ساختمان دعوت کردند که نزدیک به 40 تن نیز در این کار با ایشان همکاری می‌کردند. کار گچ‌بری این بنا از سال 1343 تا 1356 خورشیدی به درازا انجامید.
استادکاران و گچ‌برهای صاحب سبک و بنام آن زمان همچون حاج عبدالکریم نوید تهرانی، استاد فرهاد یحیی پور، استاد محمد یحیی پور، استاد حسن جعفری، عباس عباسیان، استاد نعمت، استاد شیخ فرج، استاد یحیی برجردی، حاج کاظم، حسن کوزه‌گر، حسین باقری، حاج حسین آهنگر، حاج اکبر رستم پیشه، احمد موسیوند، علی صادقی، اسکندر صادقی، حاج ماشاءالله قزوینی، محمدعلی اعلائی، استاد حبیب، استاد حسن تهرانی، حاج علی شیخی، برادران عشقی، برادران روحانی، حاج عباس شهوندی و استاد غلامحسین در این مکان به هنرنمایی پرداخته‌اند.
گچ‌بری‌های عمارت مرکز فرهنگی موزه‌ای زمان از نظر تنوع در نوع خود بی‌نظیرند. نقوش گیاهی وگل های گوناگون از نوع مینا و گل سرخ و چدن‌ها و گچ‌بری‌های مشبک و گچ‌بری منحصربه‌فرد و ایرانی اتاق اصفهانی‌ها اثر برادران روحانی، بر غنای هنر گچ‌بری این عمارت می‌افزایند.
از دیگر شاخص‌های هنری این بنا می‌توان به هنر گره چینی چوبی درها و پنجره‌ها اشاره کرد که کار دستان هنرمند استادانی همچون حاج محمد کاشی و استاد حسین است. بر روی دیوارهای کناره این بنا آجرکاری‌ها، مقرنس‌کاری‌ها و کاشی‌کاری‌های زیبایی انجام‌شده است که ذوق و نوآوری هنرمندان ایرانی را به تصویر می‌کشد.
در سال 1378 هجری خورشیدی به کوشش اداره کل موزه‌های وقت بنیاد که هم‌اکنون به موسسه فرهنگی موزه‌های بنیاد تغییر نام داده است، این مجموعه با نمایش ابزار زمان‌سنجی ابتدایی و مکانیکی مانند انواع ساعت‌های رومیزی، دیواری، مچی، جیبی و نیز مجموعه‌ای از تقویم‌ها به «موزه زمان» تبدیل شد و در برابر بازدید عموم نهاده شد. گفتنی است که در سال 1382 این عمارت طی شماره 10868 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.
راه دسترسی به موزه:
دسترسی از راه مترو: خط یک مترو، ایستگاه مترو تجریش، خیابان ولیعصر (عج)، خیابان شهید فلاحی (زعفرانیه)، تقاطع پرزین بغدادی، شماره 6
دسترسی از راه بی آر تی: خط بی آرتی راه‌آهن به سمت تجریش، پس از پل پارک‌وی، ایستگاه باغ فردوس، خیابان شهید فلاحی (زعفرانیه) تقاطع پرزین بغدادی، شماره 6
دسترسی از راه تاکسی: خط تاکسی تجریش به سمت سه‌راه آصف، خیابان شهید فلاحی (زعفرانیه) تقاطع پرزین بغدادی، شماره 6
قیمت بلیت:
- بها بلیت بازدیدکنندگان داخلی تمام بهاء 43 هزار تومان
- بها بلیت تخفیف‌دار 32 هزار تومان
- بها بلیت بازدیدکنندگان خارجی 500 هزار تومان
- بها بلیت محوطه 20 هزار تومان